ข้อ 11
วันยื่นคำขอและผลของคำขอระหว่างประเทศ
(1) ให้สำนักงานรับคำขอถือวันที่ได้รับคำขอระหว่างประเทศเป็นวันยื่นคำขอระหว่างประเทศ หากปรากฏแก่สำนักงานนั้นว่า ในขณะที่รับคำขอ
(i) ไม่ปรากฏอย่างชัดแจ้งว่าผู้ยื่นคำขอเป็นผู้ไม่มีสิทธิยื่นคำขอระหว่างประเทศต่อสำนักงานรับคำขออด้วยเหตุของภูมิลำเนาหรือสัญชาติ
(ii) คำขอระหว่างประเทศได้ใช้ภาษาที่กำหนด
(iii) คำขอระหว่างประเทศอย่างน้อยที่สุดต้องมีองค์ประกอบต่างๆ ดังต่อไปนี้
(เอ) สิ่งที่บ่งชี้ว่าประสงค์จะให้เป็นคำขอระหว่างประเทศ
(บี) การระบุชื่อรัฐภาคีอย่างน้อยหนึ่งรัฐ
(ซี) ชื่อของผู้ยื่นคำขอตามที่กำหนด
(ดี) ส่วนหนึ่งที่มองอย่างผิวเผินว่าเป็นรายละเอียดการประดิษฐ์
(อี) ส่วนหนึ่งที่มองอย่างผิวเผินว่าเป็นข้อถือสิทธิอย่างน้อยหนึ่งข้อ
(2) (เอ) ถ้าสำนักงานรับคำขอพบว่าในขณะที่รับคำขอนั้น คำขอระหว่างประเทศมิได้เป็นไปตามรายการที่กำหนดในวรรค (1) ให้สำนักงานแจ้งตามที่กำหนดในข้อบังคับให้ผู้ยื่นคำขอยื่นเอกสารแก้ไขให้ถูกต้อง
(บี) ถ้าผู้ยื่นคำขอปฏิบัติตามที่ได้รับแจ้งตามที่กำหนดในข้อบังคับให้สำนักงานรับคำขอระบุให้วันที่ได้รับเอกสารที่แก้ไขให้ถูกต้องนั้นเป็นวันยื่นคำขอระหว่างประเทศ
(3) ภายใต้บังคับข้อ 64 (4) คำขอระหว่างประเทศใดเป็นไปตามรายการที่กำหนดในอนุวรรค (i) ถึง (iii) ของวรรค (1) และได้มีการระบุวันยื่นคำขอระหว่างประเทศให้แล้ว ให้คำขอดังกล่าวมีผลเช่นเดียวกับคำขอในประเทศโดยปกติในแต่ละรัฐที่ได้รับมอบหมาย นับแต่วันยื่นคำขอระหว่างประเทศ โดยให้ถือว่าวันดังกล่าวเป็นวันยื่นคำขอที่แท้จริงในแต่ละรัฐที่ได้รับมอบหมาย
(4) คำขอระหว่างประเทศใดที่เป็นไปตามรายการที่กำหนดในอนุวรรค (i) ถึง (iii) ของวรรค (1) ให้มีผลเท่ากับการยื่นคำขอในประเทศโดยปกติ ตามความหมายที่กำหนดในอนุสัญญากรุงปารีสว่าด้วยการคุ้มครองทรัพย์สินอุตสาหกรรม
ข้อ 12
การจัดส่งคำขอระหว่างประเทศไปยังสำนักระหว่างประเทศ
และองค์กรตรวจค้นระหว่างประเทศ
(1) ให้เก็บคำขอระหว่างประเทศฉบับหนึ่งไว้ที่สำนักงานรับคำขอ (“คำขอฉบับสำนักงานรับคำขอ”) ให้จัดส่งฉบับหนึ่ง (“คำขอฉบับสำนักระหว่างประเทศ”) ไปยังสำนักระหว่างประเทศ
และให้จัดส่งอีกฉบับหนึ่ง (“คำขอฉบับองค์กรตรวจค้นระหว่างประเทศ”) ไปยังองค์กรตรวจค้น
ระหว่างประเทศซึ่งมีอำนาจหน้าที่ที่กล่าวถึงในข้อ 16 ตามที่กำหนดในข้อบังคับ
(2) คำขอฉบับสำนักระหว่างประเทศให้ถือเป็นฉบับที่ถูกต้องของคำขอระหว่างประเทศ
(3) ให้ถือว่าคำขอระหว่างประเทศถูกถอน หากสำนักระหว่างประเทศมิได้รับคำขอฉบับสำนักระหว่างประเทศภายในกรอบเวลาที่กำหนด
ข้อ 13
การจัดให้มีสำเนาคำขอระหว่างประเทศที่สำนักงานที่ได้รับมอบหมาย
(1) สำนักงานที่ได้รับมอบหมายใดๆ อาจขอให้สำนักระหว่างประเทศจัดส่งสำเนาคำขอ
ระหว่างประเทศมาให้ก่อนมีการติดต่อสื่อสารตามที่กำหนดในข้อ 20 ก็ได้ และให้สำนักระหว่างประเทศจัดส่งสำเนาดังกล่าวให้แก่สำนักงานที่ได้รับมอบหมายโดยเร็วที่สุดหลังจากสิ้นสุดระยะเวลา 1 ปีนับแต่วันยื่นคำขอครั้งแรก
(2) (เอ) ผู้ยื่นคำขออาจจัดส่งสำเนาคำขอระหว่างประเทศของตนไปยังสำนักงานที่ได้รับมอบหมายใดๆ ในเวลาใดก็ได้
(บี) ผู้ยื่นคำขออาจขอ ให้สำนักระหว่างประเทศจัดส่งสำเนาคำขอระหว่างประเทศของ
ต้นฉบับหนึ่งไปยังสำนักงานที่ได้รับมอบหมายในเวลาใดก็ได้และให้สำนักระหว่างประเทศจัดส่งสำเนาดังกล่าวไปยังสำนักงานที่ได้รับมอบหมายนั้นโดยเร็วที่สุด
(ซี) สำนักงานในประเทศใดๆ อาจแจ้งต่อสำนักระหว่างประเทศว่าไม่ประสงค์ที่จะรับสำเนาตามความในอนุวรรค (บี) ในกรณีเช่นนี้ มิให้นำความในอนุวรรคดังกล่าวมาใช้บังคับแก่สำนักงานแห่งนั้น
ข้อ 14
ข้อบกพร่องบางประการในคำขอระหว่างประเทศ
(1) (เอ) สำนักงานรับคำขอต้องตรวจว่า คำขอระหว่างประเทศมีข้อบกพร่องอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้หรือไม่ กล่าวคือ
(i) ไม่ได้มีการลงนามตามที่กำหนดในข้อบังคับ
(ii) ไม่มีข้อบ่งชี้ตามที่กำหนดเกี่ยวกับผู้ยื่นคำขอ
(iii) ไม่มีชื่อการประดิษฐ์
(iv) ไม่มีบทสรุปการประดิษฐ์
(v) ไม่เป็นไปตามรูปแบบที่กำหนดในข้อบังคับ
(บี) หากสำนักงานรับคำขอพบข้อบกพร่องข้อใดข้อหนึ่งดังกล่าวข้างต้น ให้สำนักงานแจ้งให้ผู้ยื่นคำขอทำการแก้ไขคำขอระหว่างประเทศให้ถูกต้องภายในกรอบเวลาที่กำหนด หากผู้ยื่นคำขอไม่ปฏิบัติตาม ให้ถือว่าคำขอระหว่างประเทศนั้นถูกถอน และให้สำนักงานรับคำขอประกาศการถอนคำขอนั้น
(2) หากคำขอระหว่างประเทศอ้างถึงรูปเขียนซึ่งมิได้มีอยู่จริงในคำขอนั้น ให้สำนักงานรับคำขอแจ้งให้ผู้ยื่นคำขอทราบ และผู้ยื่นคำขออาจจัดส่งรูปเขียนนั้นไปยังสำนักงานรับคำขอภายในกรอบเวลาที่กำหนด ถ้าหากผู้ยื่นคำขอดำเนินการดังกล่าว ให้ถือว่าวันที่สำนักงานรับคำขอ
ได้รับรูปเขียนเป็นวันยื่นคำขอระหว่างประเทศ แต่ถ้ามิได้ดำเนินการเช่นนั้น ให้ถือว่าไม่มีการอ้างถึงรูปเขียนนั้นแต่อย่างใด
(3) (เอ) ถ้าหากสำนักงานรับคำขอพบว่า ยังมิได้มีการชำระค่าธรรมเนียมตามที่กำหนดในข้อ 3
(4) (iv) หรือยังมิได้มีการชำระค่าธรรมเนียมในส่วนที่เกี่ยวกับรัฐที่ได้รับมอบหมายตามที่กำหนดในข้อ 4 (2) ภายในระยะเวลาที่กำหนด ให้ถือว่าคำขอระหว่างประเทศนั้นถูกถอนและให้สำนักงานรับคำขอประกาศการถอนคำขอนั้น
(บี) หากสำนักงานรับคำขอพบว่า ได้มีการชำระค่าธรรมเนียมตามที่กำหนดในข้อ 4
(2) สำหรับรัฐที่ได้รับมอบหมายรัฐหนึ่ง หรือหรือหลายรัฐแล้ว (แต่ไม่ทั้งหมด) ภายในกรอบเวลาที่กำหนด ให้ถือว่าผู้ขอได้ถอนการระบุชื่อรัฐที่ได้รับมอบหมายซึ่งตนมิได้ชำระค่าธรรมเนียมภายในกรอบระยะเวลาที่กำหนด และให้สำนักงานรับคำขอประกาศการถอนนั้น
(4) หากภายหลังจากระบุวันยื่นขอระหว่างประเทศให้แก่คำขอระหว่างประเทศแล้วสำนักงานรับคำขอตรวจพบภายในกรอบเวลาที่กำหนดว่า คำขอระหว่างประเทศมิได้มีข้อกำหนดอย่างใดอย่างหนึ่งตามที่ระบุไว้ในข้อ (i) – (iii) ของข้อ 11 (1) อย่างครบถ้วนในวันนั้น ให้ถือว่าคำขอนั้นถูกถอน และให้สำนักงานรับคำขอประกาศการถอนนั้น
ข้อ 15
การตรวจค้นระหว่างประเทศ
(1) คำขอระหว่างประเทศแต่ละฉบับจะต้องมีการตรวจค้นระหว่างประเทศ
(2) วัตถุประสงค์ของการตรวจค้นระหว่างประเทศ คือ เพื่อค้นหางานที่ปรากฏอยู่แล้วที่เกี่ยวข้องในเรื่องนั้น
(3) การตรวจค้นระหว่างประเทศให้พิจารณาจากข้อถือสิทธิเป็นสำคัญ โดยคำนึงถึงรายละเอียดการประดิษฐ์ และรูปเขียน (ถ้ามี)
(4) องค์กรตรวจค้นระหว่างประเทศตามที่กล่าวถึงในข้อ 16 ต้องพยายามค้นหางานที่ปรากฏอยู่แล้วที่เกี่ยวข้องให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และไม่ว่ากรณีใดๆ ให้ตรวจสอบจากเอกสารที่ระบุในข้อบังคับด้วย
(5) (เอ) ถ้าหากกฎหมายภายในของรัฐภาคีอนุญาตให้ทำได้ ผู้ยื่นคำขอซึ่งได้ยื่นคำขอในประเทศต่อสำนักงานในประเทศของรัฐนั้นหรือที่กระทำการแทนรัฐนั้น อาจร้องขอตามเงื่อนไขที่กำหนดในกฎหมายนั้น ให้มีการตรวจค้นคำขอนั้นเหมือนกับการตรวจค้นระหว่างประเทศ (“การ
ตรวจค้นแบบระหว่างประเทศ”) ก็ได้
Next Page
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] |
