เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2559 รัฐบาลได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาให้พระราชกำหนดการนำคนต่างด้าวมาทำงานกับนายจ้างในประเทศ พ.ศ.2559 มีผลบังคับใช้นับถัดจากวันที่ประกาศเป็นต้นไป(16 สิงหาคม 2559) โดยกำหนดเงื่อนไขให้ผู้ประสงค์จะนำคนต่างด้าวหรือบุคคลที่ไม่มีสัญชาติไทยมาทำงานภายในประเทศนั้นจะต้องมีใบอนุญาตที่จดทะเบียนต่อกรมการจัดหางานเสียก่อน ไม่ว่าคนต่างด้าวนั้นจะเข้ามาทำงานโดยได้รับค่าตอบแทนหรือไม่ก็ตาม
การนำคนต่างด้าวมาทำงานกับนายจ้างในประเทศตามพระราชกำหนดนี้มี 2 กรณี ได้แก่ นายจ้างเป็นผู้นำคนต่างด้าวมาทำงานในประเทศ หรือ กรณีที่ผู้รับอนุญาตซึ่งมีใบอนุญาตนำคนต่างด้าวมาทำงานกับนายจ้างในประเทศเป็นผู้นำเข้ามาในประเทศ
ในกรณีของผู้รับอนุญาตนำคนต่างด้าวมาทำงานกับนายจ้างในประเทศ หากเป็นผู้ประกอบธุรกิจจะต้องได้รับใบอนุญาตเสียก่อน โดยจะต้องเป็นบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัดและมีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้ามตามพระราชกำหนดนี้ และต้องวางหลักประกันอันสมควรไว้กับอธิบดีเพื่อประกันความเสียหายอันอาจเกิดจากการนำคนต่างด้าวมาทำงานกับนายจ้างในประเทศก่อนที่อธิบดีจะออกใบอนุญาตนั้นเป็นจำนวนตามที่กำหนดในกฎกระทรวง แต่ต้องไม่น้อยกว่าห้าล้านบาท และเมื่อได้รับใบอนุญาตแล้วจะมีอายุ 2 ปีนับแต่วันที่ออกใบอนุญาตนั้น
การนำคนต่างด้าวเข้ามาทำงานภายในประเทศห้ามเรียกเก็บเงินค่าบริการจากคนต่างด้าวไม่ว่ากรณีใดๆก็ตาม และห้ามเรียกทรัพย์สินอื่นใดจากนายจ้าง แต่สามารถเรียกรับเงินค่าบริการและค่าใช้จ่ายเพื่อการนำคนเข้ามาทำงานจากนายจ้างได้
