กฎหมายอนุญาตให้คู่ความทั้งสองฝ่ายหย่าได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาแต่งงานกันภายใต้รูปแบบการแต่งงานที่เป็นที่ยอมรับตามกฎหมาย ดังนั้นการแต่งงานระหว่างคู่สัญญาผ่านสัญญาส่วนตัวจึงไม่ได้รับการยอมรับในกฎหมายการหย่าร้างของอินเดีย และคู่รักเหล่านี้ไม่สามารถหย่าได้
ศาลกำลังพิจารณาคำอุทธรณ์ที่ยื่นฟ้องร่วมกันโดยบุคคล 2 คน ซึ่งเป็นชาวฮินดู 1 คน และชาวคริสต์ 1 คน ซึ่งอาศัยอยู่ด้วยกันตั้งแต่ปี 2549 หลังจากทำข้อตกลงจดทะเบียน พวกเขายังมีลูกด้วยกัน ผู้อุทธรณ์ได้ยื่นคำร้องขอหย่าร่วมกันภายใต้พระราชบัญญัติการสมรสกรณีพิเศษ ซึ่งศาลครอบครัวยกฟ้องโดยเห็นว่าการสมรสไม่ได้จดทะเบียนตามกฎหมายว่าด้วยการแต่งงาน
ในหลายๆ ประเทศทางตะวันตก มีแนวคิดที่เรียกว่า “การแต่งงานตามกฎหมายทั่วไป” ซึ่งการแต่งงานจะเกิดขึ้นโดยคนสองคนที่อาศัยอยู่ด้วยกันในฐานะสามีและภรรยา การแต่งงานตามกฎหมายทั่วไปอาจอนุญาตให้คู่สมรสยื่นข้อเรียกร้องทางกฎหมายต่อคู่สมรสอีกฝ่ายของการแต่งงานตามกฎหมาย คำตัดสินของศาลอินเดียระบุว่าอินเดียไม่ยอมรับการแต่งงานที่ไม่ได้จดทะเบียน
ทนายความคดีครอบครัวให้ความเห็นว่า การหย่าจะมีผลได้ก็ต่อเมื่อมีการสมรสอย่างถูกต้องกฎหมายของคู่สมรส การอยู่ร่วมกันตามสัญญานั้นไม่ถือว่าเป็นการสมรสตามกฎหมาย ซึ่งกฎหมายไทยคล้ายกับกฎหมายอินเดีย การแต่งงานในประเทศไทยต้องจดทะเบียนอย่างเป็นทางการที่สำนักงานเขตจึงจะถูกต้องตามกฎหมาย
รูปภาพจาก: Nicholas Copernicus
