พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 ได้บัญญัติขึ้น เพื่อใช้เป็นกฎหมายในการควบคุมการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าวในประเทศไทย และใช้หลักการที่ว่าห้ามคนต่างด้าวประกอบธุรกิจตามบัญชีท้ายกฎหมายอยู่ด้วยกันสามบัญชี
โดยคณะผู้วิจัยเห็นว่า พ.ร.บ การประกอบธุรกิจคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 นั้นควรดำเนินการปรับปรุงเป็นแบบ “package” กล่าวคือ ควรปรับปรุงใน 2 ส่วนไปพร้อมกัน ได้แก่ การปรับปรุง นิยามของคนต่างด้าวให้มีความเข้มงวดมากขึ้น และการปรับปรุงสาขาธุรกิจที่ห้ามคนต่างด้าวประกอบ กิจการโดยปรับลดสาขาธุรกิจในบัญชี 2 และ 3 ให้น้อยลง พร้อมทั้งปรับบัญชี 3 ให้เป็นรูปแบบ “negative list”
โดยมีแนวทางการดำเนินการ คือ ยกเลิกการคุ้มครองธุรกิจบริการที่มีลักษณะ 2 ประการ คือ ธุรกิจบริการที่มีการผูกขาด มีแข่งขันน้อยรายในตลาด หรือตลาดกระจุกตัว เช่น พลังงาน โทรคมนาคม เป็นต้น ธุรกิจที่สนับสนุนภาคอุตสาหกรรม ปรับปรุงนิยามของบริษัทต่างด้าวให้รัดกุมยิ่งขึ้นดังเช่นในต่างประเทศ ในกรณีที่มีการ ดำเนินการดังกล่าวควรให้การคุ้มครองแก่บริษัทต่างด้าวที่มีการประกอบกิจการเดิมอยู่ แล้วสําหรับกิจการที่เป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจไทย เป็นต้น อ่านต่อ
